Wielki Post 2017r

Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne „Alleluja” i „Chwała na wysokości Bogu”, a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.

Okres Wielkiego Postu to czasowy, liturgiczny wymiar w życiu Kościoła i liczy 40 dni. Jest to czas szczególnie wyodrębniony o swoistym wydźwięku i specyficznym zabarwieniu w życiu religijnym człowieka. Post religijny jest opisany w czytaniach liturgicznych w pierwszych dniach tego okresu. Fragmenty pisma Św. mówią nam o modlitwie, jałmużnie i poście:
– modlitwa – oddanie czasu Bogu;
– jałmużna – otwarcie na miłość bliźniego;
– post – podzielenie się swoim chlebem z głodnymi.

„Okup swoje grzechy uczynkami sprawiedliwymi, a swoje nieprawości miłosierdziem nad ubogimi, może wtedy Pan odpuści twoje grzechy.” (Dn 4,24)
Zwykłemu katolikowi trudno czasem zauważyć różnice, które jawią się w liturgicznym okresie Kościoła. Natomiast w świadomości człowieka, który jest bardziej religijnie zaangażowany, pojęcie postu kojarzy się jako czas umartwienia z zakazem spożywania potraw mięsnych, zakazem uczestniczenia w hucznych zabawach, z tradycyjnym posypaniem głów popiołem, fioletowym kolorem szat liturgicznych, nastrojem powagi i smutku. Ponadto ołtarz ogołocony z kwiatów, odprawianie nabożeństw Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali oraz długą kolejką przed konfesjonałem.

Wielki Post ma być okresem refleksji i poprawy, mówił papież Jan Paweł II. W swych refleksjach na ten temat podczas spotkań z pielgrzymami wskazywał dziedziny, w których należy dokonać wiele zmian. Ma to być czas otwarcia się na Bożą obecność, czas słuchania Słowa Bożego, czas na wypracowanie chwil na modlitwę i zadumę. Nie po to by się natychmiast zmienić i ulec metamorfozie, ale po to, aby cały Kościół ze swoimi członkami wewnętrznie się odrodził w myśleniu, w rozumowaniu, w postępowaniu oraz zaradzaniu wewnętrznej biedzie i biedzie bytowej drugiego człowieka, wzajemnemu wspieraniu.

W  naszej Wspólnocie przygotowywaliśmy się do Świąt Wielkanocnych biorąc udział we wspólnotowych Drogach Krzyżowych odprawianych co piątek w Kaplicy św. Ryszarda Pampuri. Śpiewając Gorzkie Żale oraz uczestnicząc w Rekolekcjach wielkopostnych wygłoszonych w tym roku przez dominikanina o. Andrzeja Ponikowskiego.  Biorąc udział  w takim bogactwie tego okresu liturgicznego  nabożeństw nie sposób, abyśmy coś w naszym życiu nie zmienili. Przy pomocy łaski Bożej jesteśmy zawsze w stanie ………

Bonifratrzy.